تأثیر فعالیت تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر مقادیر سرمی اینترلوکین-6 و ارتباط آن با گلوکز در جوانان غیر ورزشکار

نویسندگان

پریسا روزبهانی

بهمن میرزایی

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ اینترلوکین-6 (il-6) سرم و ارتباط آن با گلوکز در مردان جوان غیر ورزشکاربود. 9 جوان غیرفعال داوطلب، با میانگین سنی 5/0±6/24 سال، وزن 9/4±9/72 کیلوگرم و قد 3/5±8/174 سانتی متر در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها برنامه فعالیت اصلی را به مدت 30 دقیقه شامل 10 تکرار 1 دقیقه­ای با بار کار 80 درصد wmax روی چرخ کارسنج در شرایط هایپوکسی نورموباریک (اکسیژن برابر 3/15 تا 5/15 درصد برابر ارتفاع 2500 متر) و بعد از یک هفته در شرایط نورموکسی اجرا کردند. بین هر کدام از تکرارها برای بازگشت به حالت اولیه، شدت فعالیت به 50 درصد wmax کاهش داده شد. در جلسه آزمون، برای سنجش میزان سرمی il-6 و گلوکز، هر بار 2 میلی لیتر خون در زمان های مختلف (قبل، بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از اجرای فعالیت)، از ورید بازویی آزمودنی ها جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. سطوح سرمی il-6 آزمودنی ها بلافاصله و دو ساعت بعد از فعالیت در شرایط هایپوکسی و نورموکسی کاهش غیرمعناداری را نشان داد (0.05>p). هم چنین ارتباطی بین میزان سرمی il-6 و گلوکز، بین این دو شرایط مشاهده نشد (0.05>p). با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت اجرای فعالیت تناوبی شدید اختلالی در عملکرد دستگاه ایمنی در مردان جوان غیرورزشکار ایجاد نمی کند، اما با توجه به تأثیر شدت، مدت، نوع فعالیت ورزشی و درجه هایپوکسی روی میزان پاسخ ایمنی بهتر است در ارائه فعالیت های ورزشی شدید برای جوانان غیر ورزشکار دقت بیشتری کرد.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

تأثیر فعالیت تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر مقادیر سرمی اینترلوکین-۶ و ارتباط آن با گلوکز در جوانان غیر ورزشکار

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ اینترلوکین-6 (il-6) سرم و ارتباط آن با گلوکز در مردان جوان غیر ورزشکاربود. 9 جوان غیرفعال داوطلب، با میانگین سنی 5/0±6/24 سال، وزن 9/4±9/72 کیلوگرم و قد 3/5±8/174 سانتی متر در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها برنامه فعالیت اصلی را به مدت 30 دقیقه شامل 10 تکرار 1 دقیقه­ای با بار کار 80 درصد wmax ر...

متن کامل

تأثیر فعالیت تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر اینترلوکین- 6 و ارتباط آن با گلوکز سرم در مردان غیر ورزشکار

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر پاسخ اینترلوکین-6 (il-6) سرم و ارتباط آن با گلوکز در مردان غیر ورزشکاربود. روش کار: 9 مرد غیرورزشکار داوطلب، با میانگین سنی 5/0±6/24 سال، وزن 9/4±9/72 کیلوگرم و قد 3/5±8/174 سانتی متر در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها برنامه فعالیت اصلی را به مدت 30 دقیقه شامل 10 تکرار 1 دقیقه ای با بار کار 80 درصد wmax روی چرخ...

تأثیر فعالیت استقامتی با حجم بالا در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ مویرگ زایی در مردان غیرفعال

تمرینات ورزشی باعث تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گسترده ای در بدن می شوند که از جمله این تغییرات می توان به افزایش چگالی  مویرگی یا آنژیوژنز در بافت عضله اسکلتی و عضله قلبی اشاره کرد. VEGF به عنوان مهمترین فاکتور آنژیوژنیکی جهت رخداد فرایندهای آنژیوژنزی شناخته شده است، لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت استقامتی طولانی مدت در شرای...

متن کامل

تأثیر فعالیت ورزشی حاد بر مقادیر سرمی IL-6 و CRP در نوجوانان سالم غیر ورزشکار

مقدمه: اینترلوکین-6 (IL-6 interleukin-6 -) سیتوکین اصلی درگیر در شروع پاسخ فاز حاد است که باعث سنتز برخی پروتئین های موجود در کبد مانند پروتئین واکنشی C (CRP) (protein C-reactive) می شود. هدف این پژوهش، مطالعه تأثیر فعالیت ورزشی حاد بر پاسخ برخی عوامل التهابی پیش گو کننده بیماری‌های قلبی- عروقی مانند IL-6 و CRP در نوجوانان سالم غیر ورزشکار بود. روش کار: 15 نوجوان غیر ورزشکار داوطلب، با میانگین ...

متن کامل

تأثیر یک دوره تمرین شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سایتوکاین‌ها در پاسخ به فعالیت وامانده‌ساز

مقدمه: دستگاه ایمنی تحت تأثیر عوامل مختلفی مثل فعالیت بدنی قرار می‌گیرد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سایتوکاین‌های پیش‌التهابی(IL-6,TNF-α,IL-1β) در پاسخ به فعالیت وامانده‌ساز بود. روش بررسی: 16مرد فعال (سن 94/2±27/23 سال) به‌طور تصادفی به دو گروه فعالیت در شرایط هایپوکسی (14%: O2) و نورموکسی (21%: O2) تقسیم شدند. بار کار بیشینه (Wmax) پیش از تمری...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
فیزیولوژی ورزشی

ناشر: پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

ISSN 2322-164X

دوره 6

شماره 24 2015

کلمات کلیدی

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023